luni, 7 martie 2011

Nu-mi tulbura liniştea, străine

*Nu-mi tulbura liniştea, străine,
nu-mi tulbura liniştea.
Lasă valurile,
se vor opri singure,
nu mai au încotro.
Aici toţi tac.
Lasă valurile,
ele sunt ca o suflare
a răposaţilor rămaşi în urmă.
În grădina asta de linişte
nu e nici urmă de filozofie.
Câteodată se lasă marea negură
şi atunci e straşnic.
Umbra bunicului mă ajunge.
Nu-l mai ţin minte.
Trec oare de aici?
Pace vouă, Oameni!


Leonard Tuchilatu (10-11-1951/4-11-1975)


*****

No me perturbas la calma, amigo,
no perturbas mi calma.
Deja las olas,
se van a parar solas.
No tienen otro remedio más.
Aquí todos están quietos.
Deja las olas,
ellas son como una respiración
de los muertos que van por detrás.
En este jardín suena sólo el silencio
y no hay ningún rastro de filosofía.
Alguna vez cae la gran niebla
y entonces es terrible.
La sombra de mi abuelo me alcanza.
No lo recuerdo bien.
¿Me voy de aquí?
¡Paz en vuestra alma, humanos!


Poema de Leonard Tuchilatu traducido al español por Andrei Langa

2 comentarii:

Andrei Langa spunea...

Me parece que ha quedado bien, el poema traducido, aunque tengo una duda sobre la palabra "străine" ("amigo"), que se traduce ad litteram "estranjero" al castellano, pero así como la palabra "amigo" es polisemica en español...

Un saludo,
A.Langa

Ana Muela Sopeña spunea...

Creo que la opción de traducción que has elegido es la más adecuada. A un extraño se le llama muchas veces amigo, como un apelativo de proximidad. En cambio decir "No me perturbas la calma, extranjero" no quedaría bien. Sería un discurso demasiado extraño.

A mí me gusta así, como lo has hecho.

Abrazos
Ana